Świadek urodziła się w latach II wojny światowej, akt urodzenia został wydany w języku rosyjskim. W 1948 roku rozpoczęła naukę w szkole. Było to traumatyczne przeżycie. Ukończyła siedmioklasową szkołę podstawową. Łącznie uczęszczało do niej około 200 uczniów. W klasach stały ławki szkolne z kałamarzem. W zeszytach pisało się atramentem. Świadek wspomina nauczycieli i kierownika szkoły. Pochodziła z biednej rodziny. Po ukończeniu szkoły, w 1955 roku, świadek została wyróżniona i pojechała na pochód 22 lipca, jako przedstawicielka szkoły. Dziewczęta miały swój obóz w namiotach na Grochowie. Ćwiczyły układ choreograficzny. W odrabianiu lekcji pomagał świadkowi ojciec. Ukończył trzy przedwojenne klasy szkoły powszechnej, matka nie chodziła nigdy do szkoły. Potem ukończyła liceum, złożyła egzamin maturalny. Relacjonuje sytuację z życia uczennicy szkoły średniej: koleżanka podkręciła włosy. Po zajęciach dzieci i młodzież grało w klasy, w chowanego, gra w tombaka (gra w guziki), toczenie koła. Zimą dzieci czytały książki i odrabiały w domu prace domowe.